De laatste ontsnapping

Jan van Mersbergen • Romans • gelezen op 28 februari 2014

★★★★★
Prachtig, deze roman van Van Mersbergen weer. Hij gaat over vaders en zonen, over familieverhoudingen, over mannen vooral. En over eenzaamheid, natuurlijk. De zinnen zijn prachtig, de tekening van de twee tienjarige jongens heel bijzonder, maar de beschrijving van Ivan, de gevluchte Joegoslaaf, die  plotseling wordt geconfronteerd met het bestaan van zijn tienjarige zoon Deedee, spant de kroon. De eenzaamheid en verlorenheid van de man! Zijn pogingen om te begrijpen hoe 'de wereld' (zijn wereld) in elkaar zit, vind ik haast adembenemend. Dit alles gezien door de ogen van de verteller, die zelf ook aan een ontsnapping bezig is (hij verloor zijn baan en leert zijn zoon ook nu pas kennen), die interpreteert, luistert, kijkt naar wat er allemaal gebeurt. Het enige wat je mist in dit boek zijn de vrouwen zelf, die niet aan de orde komen, slechts een piepkleine bijrol vervullen. Maar mooi is de roman!