Dit is de persoonlijke website van Nannie van Berkum. Op de site staan boeken die ik gelezen heb, met daarbij mijn review. Veel plezier!

12 boeken, gesorteerd op gelezen datum

De zonde van de vrouw

Connie Palmen • Essays • gelezen op 26 maart 2017

★★★★★
Een aardig beknopt overzicht van de levens van vier vrouwen die 'verboden vruchten' nuttigden en de mogelijke redenen daarvoor. Het gaat om Marilyn Monroe, Marguerite Duras, Patricia Highsmith en Jane Bowles. Citaat uit de handleiding voor het lezen: 'Het begint waarschijnlijk allemaal bij de oorsprong aller oorsprongen, bij de beroemdste afwezige Vader uit de literatuur'. Boeiend en kort, Connie Palmen waardig, dit boekje, het essay bij de Boekenweek 2017. 

Jij zegt het

Connie Palmen • Romans • gelezen op 13 september 2015

★★★★★
Het verhaal van Sylvia Plath, zoals beleefd door haar echtgenoot Ted Hughes, tot een roman verwerkt door Connie Palmen en dat doet ze als vanouds. Ik heb het met bewondering en genoegen gelezen. Sylvia Plath pleegde zelfmoord in 1963, Ted Hughes stierf in 1998. Palmen baseerde zich vooral op de gedichten uit Birthday Letters, de laatste dichtbundel van Ted Hughes en geeft hem hiermee een geheel eigen gezicht. Oppervlakkig gezien een eerlijker gezicht, al was het niet de aardigste man van de wereld. Zowel Sylvia als Ted werden bezocht door vele angsten en depressies, die Palmen overtuigend brengt. Maar vooral de stijl en de gedachten die achter de zinnen zitten, zijn bewonderenswaardig. Haar interpretatie is heel overtuigend, haar manier van schrijven grijpt je aan. Over liefde en dood gaat het uiteindelijk, zoals bijna altijd in haar werk. Zeer de moeite van het lezen waard en niet bepaald een boek om in een adem uit te lezen. Af en toe even wegleggen om alles tot je door te laten dringen. 

Logboek van een onbarmhartig jaar

Connie Palmen • Autobiografieën • gelezen op 12 november 2011

★★★★★
Beschrijving van het laatste jaar van haar samenleven met Hans van Mierlo. Hoewel het ongetwijfeld eerlijk bedoeld is, soms rauw en pijnlijk is, het een manier voor Palmen is om voor zichzelf de dingen weer op een rij te krijgen, ik voelde het toch als een merkwaardige manier van rouwverwerking. I.M. was - leek althans - oprechter, hier blijf ik toch een beetje in verwarring achter. Hoe treurig ook hoor, daar niet van.

Het kind en ik

Hans van Mierlo • Autobiografieën • gelezen op 19 maart 2011

★★★★★
In dit boekje zie je een overtuigende poging om te beginnen aan heel bijzondere persoonlijke memoires, waardoor het extra spijtig is dat ze nooit afgemaakt kunnen worden. Een jaar na de dood van Hans van Mierlo is dit werk gepresenteerd en het belooft veel moois, maar die belofte zal nooit uitkomen. Zelfs de inleiding van Connie Palmen is de moeite waard.

Uit liefde in boeken

Diverse schrijvers • Reisverhalen • gelezen op 19 oktober 2007

★★★★★
Vijftien schrijvers op zoek naar een boekhandel. Vijftien schrijvers gingen op reis om hun favoriete boekhandel te beschrijven in dit aardige boekje, met een nawoord van Marita Mathijsen. Een soort reisverhalen met de boekhandel als uitgangspunt levert een aantrekkelijk geheel op. Jan Siebelink, Cees Nooteboom, Nelleke Noordervliet, Michael Zeeman, Kees van Kooten, Mensje van Keulen, Abdelkader Benali, Connie Palmen, Martin Bril, Nausicaa Marbe, Adriaan van Dis, Gerrit Komrij, Francine Oomen, Kader Abdola en Jan Brokken. Echt genieten dus!

Lucifer

Connie Palmen • Romans • gelezen op 8 april 2007

★★★★★
Ik begon eraan met lichte tegenzin, maar ten onrechte: een mooie roman, met zorg geschreven, met mooie en herkenbare opvattingen, die op de juiste plek in het verhaal zijn ingeweven. Het gaat over de dood van Clara Wevers, echtgenote van de componist Lucas Loos. Is ze gevallen? Is ze geduwd? Is ze vermoord? De vriendenkring, waarin je snel de Amsterdamse grachtengordelfiguren herkent, buigt zich jarenlang over deze vragen en zo krijg je stukje bij beetje (een deel van) het verhaal te horen. De waarheid achterhaal je niet, uiteraard, maar de roman boeit van begin tot eind. En dat het over Peter Schat gaat, tja, dat moet dan maar. Ik vind dit wel een mooie passage, naast die over het verschil tussen kunstenaars en journalisten (de eerste hebben het niet nodig om nodig te zijn, de andere juist wel, leven bij de deadline), over het praten over sterfgevallen, over dagboeken schrijven, enz. ‘Zulke verhalen,’ zegt ze vermoeid, ‘over alles en niets. Op een dag zit ik aan de gedekte tafel en wacht op hem. Ik voel spanning in mijn maagstreek en durf niet op de klok te kijken. Als ik al mijn moed heb verzameld en het toch doe, zie ik dat het tien over half zeven is. Dan weet ik dat het voorbij is, voorgoed.’ ‘En nu kun je je verhaal niet dagelijks kwijt.’ ‘In het begin dacht ik dat het zo in elkaar stak, dat ik mijn verhaal niet kwijt kon. Maar het is veel erger. Sinds ik Sal niet langer over mijn dag kan vertellen, maak ik niks meer mee.’ Hij herinnert zich de duizeling van het inzicht. Gebeurtenissen vinden plaats bij gratie van hun verhaalbaarheid. Het verhaal volgt niet op de feiten, maar schept de feiten. (p.127).

Geheel de uwe

Connie Palmen • Romans • gelezen op 1 september 2002

★★★★★
Opnieuw over I.M., maar nu in de vorm van een ideeënroman. Verschillende vrouwen (onder wie een non en een hoer) schetsen een beeld van deze beroepsverleider en helpen de schrijfster een biografie te maken, voorzien van vele filosofische boodschappen. Het leest makkelijk weg, maar het is het weer net niet. Toch teveel 'kijk mij eens veel weten'. Ook de structuur is niet echt origineel. Maar goed, Ischa Meijer zou er ongetwijfeld blij mee zijn, met zoveel aandacht.

Taal zonder mij

Kristien Hemmerechts • Autobiografieën • gelezen op 24 februari 2002

★★★★★
Ook herlezen ivm interview Hemmerechts (24-02-02). Autobiografisch werk, geen roman, over de dood van haar man de dichter Herman de Coninck. Een In Memoriam. Aangrijpender dan het boek van Connie Palmen over Ischa Meijer, voornamelijk omdat het meer gaat over De Coninck via herlezing van zijn gedichten en teksten, dan dat het over haarzelf gaat. Heel integer.

De erfenis

Connie Palmen • Novelle • gelezen op 12 maart 1999

★★★★★
Boekenweekgeschenk, over een schrijfster die dood gaat en haar secretaris, dus over de schrijver en de lezer. Aardig.

I.M.

Connie Palmen • Autobiografieën • gelezen op 15 februari 1998

★★★★★
In memoriam voor Ischa Meijer, die plots en te jong overleed en met wie ze samenwoonde. Mooi maar wel een beetje té.

1 2 2 Volgende