Gezocht op auteur met naam ''.
Resultaat 1 tot 10 van in totaal 12 gevonden boeken.

Het is een mix tussen zwanger willen worden en dat eigenlijk niet aan kunnen en componeren. Het begin vond ik nogal saai en naar het einde toe pakte het me toch. Met grote stappen gaat ze door het verhaal van Alice, de componist, getrouwd met Mark, een jurist. In het verleden heeft ze een verhouding gehad met een docent van het conservatorium. Ze is een goede componist en heeft veel te danken aan Haydn, die ze enerzijds probeert na te volgen, anderszijds juist niet. Uiteindelijk komt alles - zo lijkt het althans - op zijn pootjes terecht. Opvallend vind ik de manier van schrijven: soms gaat het wel erg snel en in telegramstijl bijna. Dat lijkt me niet echt iets voor Enquist.

Het echtpaar Jochem en Carolien en twee vrienden, Heleen en Hugo zijn slachtoffer geworden van een aanslag op de boot van Hugo. Daar maakten ze samen muziek in een kwartet. De aanslag heeft alles verwoest, althans in hun geest. Allen zijn veranderd, hebben een soort vluchtweg gekozen om eruit te komen. Na allerlei pogingen ondernomen te hebben om aan hun situatie te ontsnappen, brengt de rechtzitting waarin de dader veroordeeld wordt, hen weer bij elkaar. Het lijkt een eenvoudig verhaal met een correcte afloop, maar de stijl, het verhaal eromheen, de wijze waarop Enquist je bij de geschiedenis betrekt, is natuurlijk weer heel knap. Het is eigenlijk een vervolg op 'Het kwartet', maar kan heel goed als aparte roman gelezen worden. 

Het eerste gedeelte van deze roman is wel mooi, dan blijkt dat Enquist echt kan schrijven. De personen zijn enigszins - qua achtergrond en verleden - bij elkaar gezocht, de rampen en ervaringen die ze hebben ondergaan zijn soms wat al te veel van het goede, de zinnen zijn soms wat al te kort, maar toch pakt het verhaal je. De muziek en het beleven van het zelf muziek maken, die dingen beschrijft ze als geen ander. Maar als dan gaandeweg het beloofde 'thrillerelement' erin komt (dat je overigens al lang voelt aankomen), dan blijkt toch dat dit een genre is dat haar niet ligt. Misschien heeft ze ook gewoon te veel willen zeggen: dood, rouwverwerking, de helende kracht van muziek, de neergang van het cultuurbeleid, de mislukkende zorg voor ouderen, het medische circuit, discriminatoir gedrag enzovoort en dat dan uiteindelijk gemengd met een thrillerachtig element (gebaseerd op wat er in de media heeft gestaan). Hoe dan ook, je leest het boek met gemak, maar als je het uit hebt, sta je toch een beetje met lege handen.