8
|
Selma volgt haar grote liefde, met wie ze twee kinderen heeft, een jongen en een meisje, naar China. Aanvankelijk gaat het allemaal goed, haar man heeft psychologie gestudeerd en is in Engeland gepromoveerd. Maar de tijden veranderen en de Culturele Revolutie in China zorgt ervoor dat ze vreselijke tijden meemaken. Selma is als enige, samen met haar vader, overgebleven na de jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog, maakt een aantal zeer gelukkige jaren mee tot het noodlot haar achterhaalt. Het is een non-fictie roman, want gebaseerd op de werkelijkheid, op brieven en herinneringen van vrienden en latere familieleden. Een indrukwekkend verhaal, Carolijn Visser is een terechte winnares van de Libris Geschiedenisprijs. |
6
Versailles aan de Schelde
(Familiegeschiedenis)
Geschreven door Anna van Suchtelen, gelezen op 30-10-2017 |
Het is een Familiekroniek, zoals ook op de voorkant staat, maar dan vooral gezien vanuit drie vrouwen, wier levens worden beschreven. Het zijn de echtgenotes van drie generaties Van Hattum. De Van Hattums waren beroemde baggeraars en ze bouwden hun 'Moorse Paleis' in Ellewoutsdijk (Zeeland). Zorgvliet heet het en het is een bijzonder zomerhuis, waar talloze familieleden bij tijden verblijven. Het boek geeft een aardig overzicht van het leven rond deze baggeraars, die klein begonnen maar enorm groot werden en tenslotte fuseerden met de Adriaan Volker Groep, waarna het een enorm verlies leed. Uiteindelijke werd de baggersector van Volker Stevin overgenomen door de Hollandse Beton Groep. Maar de vrouwen speelden zo hun eigen rol in dit verhaal en het verschil tussen de eerste twee en de laatste vrouw is erg groot ... |
7
|
In het leven en de politiek (daarin schoonheid, macht en liefde) luidt de ondertitel. Sharon geeft een eerlijk beeld van zichzelf en van haar rol, heel persoonlijk, in de thuissituatie, in haar ambities, in de politiek. De SP komt er niet heel erg positief uit, althans de 'spelletjes' die er gespeeld worden lijken op die in de andere partijen spelen, dat had ik niet verwacht. Je zou denken dat er bij de SP goede regels zijn gesteld, maar eigenlijk is er sprake van een monocultuur en een leider die 'de partij is'. Haar pogingen dat te doorbreken zijn moedig, haar rol in het persoonlijke leven is lastig. Enig kind van eenvoudige ouders, moeder van een enig kind, haar relatie, de dood van haar moeder, haar liefde voor creativiteit, de politieke ambities, haar wil om mensen aan de onderkant van de samenleving te helpen, alles beschrijft ze in dit prettig leesbare boek. |
8
|
De eerste roman van deze schrijfster is een indringend verhaal over magie en toverkracht in de wereld van sprekende poppen aan de ene kant en hardheid en treurnis in de andere wereld (de onze!) aan de andere kant. Het is een mooi vormgegeven boek voor 12 jaar en ouder en het lijkt me een prachtig verhaal om voor te lezen aan wat oudere kinderen. Toverkracht en een sprekende poppenwereld is altijd een boeiend thema voor kinderen, de combinatie met de gebeurtenissen in Krakau geeft een beeld van de moeilijkheden en treurnis die er ook was en is. Het verhaal speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog en in Krakau (Polen), wat al duidelijk genoeg is. Een sprankje hoop is er wel. Achterflap: 'In het land van de poppen is er magie. In het land van de mensen is er oorlog. Overal is er pijn. Maar samen is er hoop.' |
6
|
Een bibliothecaris besluit, in navolging van een hem bekende geschiedenis, een afdeling te starten met manuscripten die zijn geweigerd door een uitgever. Enige voorwaarde is dat de schrijver het manuscript zelf komt brengen. Het wordt een doorslaand succes, totdat een ietwat ambitieuze jonge vrouw tussen al deze manuscripten een fantastisch exemplaar ontdekt. Wat er dan gebeurt, beschrijft Foenkinos op een heldere en soms snijdende manier. Als je van boeken, schrijvers, uitgevers en critici houdt, moet je dit zeker lezen. Maar ook over geheime doelstellingen en gevoelens gaat dit intrigerende verhaal. Een totaal ander verhaal dan zijn vorige roman, Charlotte. |
9
|
Opnieuw een prachtig kleinood van een van mijn favoriete schrijvers, Patrick Modiano. Hij is vader geworden en gaat zijn dochtertje aangeven, waarna hij teruggrijpt op zijn jeugd, zijn broer Rudy wordt opnieuw genoemd, zijn verdwenen vader, alles komt weer voorbij. Maar de stijl is onnavolgbaar, vol melancholie en ook dit boek staat vol herinneringen en zoektochten naar een verloren tijd. Geweldig weer. |
8
|
Wat een totaal ander boek dan de boeken van Jan Siebelink eigenlijk. Misschien juist omdat het vanuit het perspectief van een vrouw is geschreven, maar vooral omdat in deze psychologische roman de hoofdfiguur, (G)ina, langzaam maar zeker haar reformatorische omgeving van zich afschudt. Niet dat alleen, ze neemt afscheid ook van andere dingen: haar werk, haar liefdes, haar waardigheid, maar ze krijgt er iets voor terug. Zoals ze haar haar laat knippen en een pruik draagt om dat niet te laten merken aan haar tantes. Opgevoed door haar opa en (oud)tantes Ma en Sjaan, heeft ze jarenlang het gevoel dat ze thuishoort in het Zeeuwse reformatorische gebied. Pas op het allerlaatst realiseert ze zich dat haar beeld niet klopt, enerzijds doordat ze studeert, maar anderzijds doordat ze dat van jongs af aan heeft voorvoeld. In een vloeiende stijl en met gevoel voor details beschreven, deze mooie roman. Citaat: 'En wat ze echt wilde was een ander leven dan dat van tante Ma, met haar strenge prekenboeken en haar oogkleppen op. Onafgebroken in de nette kamer met haar Bijbel als het antwoord op alles en haar haar in een knot. Ze had altijd gevoeld dat dat het ware was. Van kinds af aan had ze het ook nagestreefd. Maar wat ze diep vanbinnen wilde, echt wilde, was: leven.' |
7
|
Deze verhalenbundel kwam uit in 2015, het jaar ook waarin de schrijver overleed. Hartverscheurende verhalen soms eigenlijk, altijd over het nemen van afscheid, maar elke keer anders. Op een of andere manier kan hij goed, afstandelijk en tegelijkertijd melancholiek schrijven. Ook over zijn eigen 'afscheid'. |
8
|
Eigenlijk voldoet hier de tekst op de achterflap: 'In 2013 bezoekt Thomas Harding het huis van zijn Duitse grootmoeder, gelegen aan de rand van Berlijn, bij de Gross Glienicker See, die grenst aan de Wannsee. Deze plek, haar "zielenplek", die zij heeft moeten verlaten toen de nazi's aan de macht kwamen, ligt er vervallen en verlaten bij. Een betonnen voetpad door de tuin markeert waar de Berlijnse Muur bijna drie decennia heeft gestaan. In een poging het huis van de sloophamer te redden, onderzoekt Harding de geschiedenis van de vijf families die hier hebben geleefd: de adellijke landeigenaar die op het landgoed een wijngaard aanlegde, een welvarende Joodse familie die hier de vrije tijd doorbracht, een beroemde componist in dienst van de nazi's, een weduwe en haar kinderen en een informant van de Stasi. Uit al deze aangrijpende en dramatische verhalen doemt een twintigste-eeuwse geschiedenis van Duitsland op.' Onnodig te zeggen dat het een mooie historische roman is geworden, gebaseerd op feiten en uitlopend op een prachtig slot. De persoonlijke touch is bijzonder geslaagd. Mooi en de moeite van het lezen zeker waard. |
8
|
Het humoristische zie ik niet goed in dit moeilijk te interpreteren maar prachtig geschreven boek. Deels gaat het over huwelijksscheiding (Nicole Krauss is gescheiden van Jonathan Saffran Foer), zowel van de ikfiguur (die ook Nicole heet) als van Epstein, een net gescheiden top-advocaat. Beiden trekken naar het Hilton Hotel in Tel Aviv. Ze komen elkaar niet tegen in de roman, waardoor je twee afzonderlijke en elkaar afwisselende verhalen leest. Boordevol filosofieën en ideeën zit dit boek, die je (ik althans) niet allemaal kunt (kan) ontrafelen, maar je blijft wel verwonderd en bewonderend lezen. Nicole is schrijfster en verlaat man en kinderen in Brooklyn om in Tel Aviv inspiratie op te doen voor een nieuw boek, maar eigenlijk om haar huwelijk te overdenken. 'Op welk moment vertrek je uit een huwelijk? Anders dan liefde en zorg laat de belofte van tijd zich wel uitmeten, en daarom is met iemand trouwen jezelf voor een heel leven aan hem binden. En nu denk ik dat ik mijn eigen huwelijk heb verlaten door uit de tijd te vertrekken, wat voor mij de enige manier was, net zoals mijn koffer pakken in het waas van slapeloosheid de enige manier was.' Dit overweegt Nicole als ze min of meer gedwongen door een onbekende maar naar het lijkt een hoogleraar letterkunde, Kafka is gevolgd. Epstein geeft zijn geld en goederen weg en verdwijnt langzaam maar zeker. Een boek om heel lang over na te denken. |