7
|
Als je de korte inhoud leest, denk je, o ja zoiets dus. Maar het is anders: Olga is een arm meisje, Herbert is een rijkeluiszoon. Toch houden ze van elkaar, hoewel van een huwelijk geen sprake kan zijn. Tot zover niets nieuws. Toch doet de structuur van het boek je een andere opvatting over dit verhaal krijgen. In drie delen wordt het verteld: het eerste deel gaat over Olga en Herbert en hun liefdevolle, maar moeilijke verhouding, het tweede deel gaat over Ferdinand, de jongste zoon van het domineesgezin waar hij opgroeit en deze Ferdinand wordt opgevangen door Olga, als ze eenmaal doof en naaister is geworden. Deel drie tenslotte geeft de brieven die Olga aan Herbert geschreven heeft, opgespoord door Ferdinand, die al veel verhalen heeft gehoord en bijzonder gehecht is aan Olga. Een mooie en prachtig vertelde roman. |
9
|
Ik ben behoorlijk onder de indruk van dit boek. Niet een roman om in een keer uit te lezen, maar stukje voor stukje. Het is, zoals op de achterkant staat 'Een epische roman over de wanhopige strijd van een gezin tegen een tirannieke vader, met de Bijlmer als decor'. Maar met heel veel zorg en (zelf)kennis geschreven door de winnaar van de Libris Literatuurprijs 2018 en met name die zorgvuldigheid, zonder daardoor spanning in het verhaal te verliezen, heeft ertoe geleid dat dit een roman is, waarover ik een tijdje blijf nadenken. Hoewel de vader een lastige man (eufemisme!) is, voel je aan alles dat hij toch als 'vader' wordt gezien. Daarnaast is het leven van dit 'toevallig ontstane' gezin, dat oorspronkelijk uit Perzië kwam, maar in Turkije terechtkwam, later naar Duitsland en nog later naar de Bijlmer in Amsterdam verhuisde, een ongemakkelijk leven geweest, waarbij zoon, dochter en moeder uiteindelijk min of meer goed terecht zijn gekomen ... Een heel bijzonder boek. |
8
|
Een mooie, autobiografische roman, over de schrijver zelf en over de Russische aard. Je wordt meegevoerd en je blijft heen en weer geslingerd tussen het leven van de schrijver, zijn Russische vrouw en de drie katten die ze hebben en het leven in en de geschiedenis van Rusland. Zelf is Waterdrinker ook niet helemaal 'te vertrouwen' als het om zaken of om de liefde gaat, maar hij keert terug op het goede pad, als je dat zo wilt noemen. Je kunt je helemaal inleven in de persoon en krijgt een prachtig kijkje in het Rusland van vroeger en van nu. Uiteraard woont de schrijver in Rusland (Petersburg), maar zijn gang naar Nederland komt ook aan de orde. Hij is net zo gespleten als de Russische ziel zelf. Zeer de moeite waard. Van de achterflap: "Behalve een kroniek over deze periode [bedoeld wordt de Russische revolutie van 1917], die de loop van de Europese geschiedenis van de twintigste eeuw ingrijpend zou bepalen, is de roman een verslag van het onwaarschijnlijk avontuurlijke leven van de auteur, die de afgelopen kwarteeuw in de Sovjet-Unie en Rusland doorbracht. In de handen van meesterverteller Waterdrinker wordt dit een rit op een literaire achtbaan tussen heden en verleden." |
8
|
Stamvader is de weduwnaar, die Hier woont en grensbewaker is. Als hij dit niet meer kan zijn, wordt hij verzorgd door zijn schoondochter Mara, de vrouw van zijn zoon Bardo, die hem uiteindelijk opvolgt. Het blijft een merkwaardig boek, over grenzen, smokkelen, wantrouwen, hoop op een beter leven (vooral voor Mara), dorpsleven. Het mooie is wel de kleindochter Kleine, die eigenlijk de naam van haar overleden oma heeft, maar die mag niet gebruikt worden in het huis van Stamvader. Mooie beschrijving van een dramatische periode, min of meer opgevrolijkt door het meisje Kleine. |
8
|
Dit is het autobiografische verhaal van een in een streng mormoons gezin in Idaho geboren meisje, Tara. Ze is de jongste en heeft zes broers en zussen. Hun vader leert de kinderen gevaarlijke klussen verrichten en laat ze niet naar school gaan: dat is onzin en thuis kan ze meer leren. Naar de dokter gaan ze niet, ingeënt worden ze ook niet. Haar vader (hij lijkt uiteindelijk een bipolaire stoornis te hebben) heeft een schroothandel, haar moeder heeft een kruiden- en vroedvrouwenpraktijk (tegen haar zin, zo lijkt het). Een van haar broers is gewelddadig en terroriseert Tara, maar ook haar zus. Tara wil graag lezen en leren en nadat haar dat lukt, gaat ze uiteindelijk naar de universiteit, ondanks het feit dat ze thuis niet echt onderwezen is en komt met een beurs in Cambridge terecht. Ze woont nu in Londen, het contact met haar ouders is na veel onbegrijpelijke reacties van met name de vader, verbroken. Toch is ze nooit echt kwaad op haar ouders, ook al ziet ze hen nooit meer. Het is een prachtig boek! In het vliegtuig gelezen, je bent letterlijk en figuurlijk van de wereld. |
9
|
Wat een schrijver is dit toch. Alsof hij zo maar wat opschrijft, eventjes, maar wat is het prachtig. Dit citaat zegt genoeg: "Ik probeer orde aan de brengen in mijn herinneringen. Elke herinnering is een stukje van de puzzel, maar er ontbreken er heel veel, zodat de meeste niet bij elkaar passen. Soms lukt het me om er twee of drie met elkaar te verbinden, maar meer ook niet. Alles wat me maar te binnen wil schieten noteer ik: losse flarden, lijsten van namen of korte zinnetjes, in de hoop dat die namen een magnetische aantrekkingskracht op elkaar uitoefenen en weer andere namen naar de oppervlakte zullen brengen, en dat die zinsneden gaandeweg complete alinea's en op elkaar aansluitende hoofdstukken zullen vormen. In afwachting daarvan breng ik mijn dagen door in een van die grote hangars die doen denken aan ouderwetse garages, op zoek naar vermiste personen en verloren voorwerpen." (p. 58, in het midden van het boek dus ...) |
7
|
Vijf vrouwen trekken de Australische wildernis in. Slechts vier keren er terug ... dat staat op de voorkant van het boek en inderdaad, de vijfde verdwijnt. Opnieuw onderzoekt Aaron Falk wat er aan de hand is, samen met Carmen, en het levert opnieuw een spannende thriller op, net als de vorige. Toch een klein beetje minder, vind ik, al blijft het een boek dat moeilijk weg te leggen valt.
|
7
|
Een spannende thriller voor deze (warme) dag. Het verhaal speelt zich af in een stadje in Australië, dat hevig te lijden heeft onder de aanhoudende droogte. Uiteraard is er een (brute) moord gepleegd. Aaron Falk gaat naar de begrafenis en raakt verzeild in een onheilspellende onderzoekstocht. Hij komt eruit, dat dan weer wel. |
7
|
Wie kom je tegen op weg naar Santiago, zo staat er op de voorkant van het boek. Een feelgoodroman is het eigenlijk, goed voor een paar uurtjes plezier en ontspanning. Niet als je de Camino loopt trouwens, het is een hele tocht van Cluny naar Santiago de Compostela. Zoë en Martijn hebben beiden zo hun redenen de tocht te ondernemen en je raadt het al: ze komen elkaar tegen. Er zijn meer wandelaars met wie ze contact hebben en alles bij elkaar lukt het ze de tocht uit te lopen en hun verleden achter zich te laten. Mocht je ooit het plan hebben de pelgrimstocht te lopen, dan is dit een aardige voorbereiding. |
7
|
De geschiedenis van het bekende Hotel Sacher (Wenen) wordt door de schrijfster gemengd met een mooi familieverhaal vol liefde en verraad. Het is een aangenaam boek, geschreven door de vrouw die ook het scenario schreef voor de televisieserie Hotel Adlon. A Family Saga. Je kunt goed merken dat Doehnert scenarioschrijfster is, wat het verhaal er niet minder (juist niet minder) spannend en interessant op maakt. Anna Sacher (van de Sacher Torte inderdaad) is degene die de leiding van het hotel overneemt als haar man Eduard plotseling overlijdt, in 1892. Daarmee begint de geschiedenis. De Donaukurier zegt: 'Een prachtige roman die decennia omspant, van het belle époque, via het fin de siècle tot de door oorlogen verscheurde wereld van de twintste eeuw.' Een mooi boek voor een paar avondjes leesplezier. |