Resultaat 171 tot 180 van in totaal 4290 gevonden boeken.

"De naamloze ik-persoon die het woord voert in De goede zoon, is een jaar of zestig en lijkt vastgelopen in de tijd. Hij heeft niets om handen en niemand zit op hem te wachten, zeker niet nu zijn demente moeder overleden is. Hij is ontslagen bij EVSV(de soapserie Echte Vrienden, Slechte Vrienden) en zijn manuscript is afgewezen door de uitgever. Voorbij lijkt zijn faam als auteur van ‘plotloze thrillers’, een door hem gemunt genre waarbij de ander, de lezer, veel toevoegt. De goede zoon, waarin een vage lijn zit van een partij diamanten die zoek is, heeft zelf ook wel iets weg van een plotloze thriller. Van Essen speelt een spel met je verwachting, en laat veel open." 

Deze samenvatting vond ik in de NRC en dat zegt genoeg over het boek, waarmee Rob van Essen de Libris Literatuurprijs 2019 heeft gewonnen. Dat je erin door blijft lezen, ligt voor de hand: eigenlijk gaat het over het verwerken van de dood van de moeder van de hoofdpersoon. Dat overkomt hem in een wereld die we (nog) niet kennen, maar die voorspelbaar is ondanks alles. Een wereld die geregeerd wordt door robots, door de auteur beschreven in zorgvuldige taal en in science fictionachtige bewoordingen. Een heel bijzonder boek en een terechte prijswinnaar.

Een aardig boek om de tijd mee te doden, dat zeker. De stijl en de manier van schrijven sowieso van Munsterman laat je altijd doorlezen! Dit is een soort satire op de actualiteit en de politiek van dit moment. Journaliste Anita Koetsier mag meelopen met de lijsttrekker voor GO (Geweldig Oud), eigenlijk toch wel zeer tot ongenoegen van haar partner, maar vooruit. De lijsttrekker, James Moreau (geliefd en gehaat overigens) is gebaseerd op Thierry Baudet. De schrijver wil in ieder geval een parodie geven op zowel Baudet als Pim Fortuyn en Geert Wilders en daar is hij, volgens mij, best goed in geslaagd. Dat ook Hiddema hier een rol in speelt lijkt me duidelijk. Ze winnen fors - uiteraard - maar de gevolgen zijn desastreus ... 

Een boeiende (biografische denk ik dan toch) roman waarin je iets meer te weten komt, lijkt te komen althans, over de gedachten die de grote man had, Johan van Oldenbarnevelt. Zeker nu net een dagboek, bewerkt door Jan Francken, is opgedoken, maar dat had Matsier nog niet eens gezien denk ik. Het is buitengewoon aantrekkelijk en ook wel spannend, hoewel je weet hoe het af gaat lopen ... Je krijgt toch een idee van de man zelf en of zijn gedachten nu juist of onjuist zijn weergegeven, ach. De gegevens zijn overigens bijna nieuw voor mij, hoewel ik de geschiedenis toch wel heb gevolgd. 

Johnny Idaho (18 jaar) is volgens het systeem overleden, maar leeft nog steeds en gaat proberen het systeem omver te helpen gooien. Het systeem is een soort moderne (te moderne?) wereld, waarin iedereen iedereen controleert en alles wordt vastgelegd. Ondertussen is William Gerson (hij houdt van werken en is rond de vijftig), die doodziek is en zal gaan sterven, alles aan het doen om te blijven leven. Daarom financiert hij een project, dat heet Sisyphus, waar een vrouw werkt, die al heel ver is met een soort gen, waardoor mensen het eeuwige leven krijgen. Die vrouw heet Hatsu Hamada en is 28 jaar. Deze drie personen worden op een of andere manier met elkaar verbonden. Het is een eigenlijk best spannende roman, die je blijft lezen tot je weet hoe het afloopt. Diverse thema's spelen een rol daarin: angst, dood enz. maar ook de rol van Big Brother is heel belangrijk in deze roman. Boeiend!

Een bijzondere roman, dit. Als de enige dochter haar moeder verliest, buigt ze zich over een stapel brieven uit het verleden. Daarmee komt ze op het verleden van haar moeder en richt ze zich op waar ze zelf mee bezig is. Haar moeder was verliefd en Antonia (de moeder) en Edgar (haar geliefde) lijken het bijzonder goed met elkaar te kunnen vinden. Hij gaat een exportbedrijf in Hongkong opbouwen, haar moeder zal later volgen. Hoewel hij telegrammen stuurt, dat ze haar huis op kan zeggen en in afwachting kan zijn van zijn ticket voor haar, gaat het toch mis. Ze verblijft in het huis van haar geliefde, terwijl haar spullen staan opgeslagen en wacht op zijn bericht. Hij stelt uit en stelt uit en Antonia hoopt niet meer. Als haar dochter het huis van haar moeder leegruimt, vraagt zij zich af hoe haar moeder ertoe kwam deze man tot het einde toe lief te hebben. Prachtige roman, die je blijft lezen. 

Een - opnieuw - autobiografisch boek over het leven van de moeder van de schrijfster. Die zich baseert - naast op haar eigen ervaringen uiteraard - op herinneringen, dagboekdelen, verhalen van ooms en tantes (bandopnames ook) over het leven van haar moeder. Het verhaal wordt afgewisseld met teksten waarin de schrijfster zich afvraagt of ze hier wel mee moet doorgaan, of ze dit wel wil, dit verhaal prijsgeven aan wie het maar lezen wil? Het is een indrukwekkend verhaal, vond ik. Tweemaal wordt de moeder van De Vigan in de steek gelaten en moet ze zelf verder met haar twee dochters. Dat lukt haar niet echt. Maar dat De Vigan hield van haar moeder is wel duidelijk. Mooie roman. 

Eerlijk gezegd heeft dit boek niet de indruk op me gemaakt, die als je de recensies leest, zou moeten ... Daniel Pitt (RAF piloot) en militair verpleegkundige Rosie gaan met hun dochtertje naar Ceylon. Dit om de trauma's van WO1 te verwerken en een nieuw leven op te bouwen. Dat mislukt, ook als de tweede baby sterft en een derde kind dit niet kan oplossen. Het boek bestaat voor een deel uit brieven en dagboeken, vanuit verschillend perspectief en dat is op zich geen bezwaar, maar hier klopt het niet op een of andere manier. Uit de bieb geleend, prima, lezen dan maar, maar kopen, dat lijkt me geen goed idee. Het schijnt overigens een soort vervolg te zijn op 'Het stof dan van dromen valt' van dezelfde schrijver, maar dat boek ken ik niet.

De ondertitel luidt 'Louter onvergetelijke bijzaken' en bijzaken lijken het op het oog ook te zijn. Van Zomeren is een goede schrijver, ik heb veel van hem gelezen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik hier toch wat moeite mee had. Het zijn allerlei op het oog losstaande waarnemingen, gedichten, notities, stukken tekst die hout snijden, maar ook stukken waar ik geen touw aan vast kan knopen. In die zin is Hooiberg een goed gekozen titel, want je zoekt je suf naar de speld. Zelf zegt hij: "Bij zo'n boek stel ik me voor dat iemand het leest en zo vrij is om te zeggen: Koos, wat heb je een ráár boek geschreven - en dan ben ik intens tevreden'. Nou, tevreden kan hij zijn. 

Boeiend verhaal, waar je in blijft lezen. De hoofdpersoon krijgt brieven van een persoon die ze niet kent. Ze ontvangt die brieven na de dood van haar moeder en stukje bij beetje krijg je te horen welk geheim haar moeder met zich meenam en wat dat betekent voor haar dochter. Mooi!

De autobiografische beschrijving van een anorexiapatiënt die het 'redt', althans zo lijkt het. Mooi beschreven, hier en daar wat over de top maar de moeite van het lezen zeker waard.