Het is een mix tussen zwanger willen worden en dat eigenlijk niet aan kunnen en componeren. Het begin vond ik nogal saai en naar het einde toe pakte het me toch. Met grote stappen gaat ze door het verhaal van Alice, de componist, getrouwd met Mark, een jurist. In het verleden heeft ze een verhouding gehad met een docent van het conservatorium. Ze is een goede componist en heeft veel te danken aan Haydn, die ze enerzijds probeert na te volgen, anderszijds juist niet. Uiteindelijk komt alles - zo lijkt het althans - op zijn pootjes terecht. Opvallend vind ik de manier van schrijven: soms gaat het wel erg snel en in telegramstijl bijna. Dat lijkt me niet echt iets voor Enquist.