Op zijn eigen, haast journalistieke wijze combineert Hertmans een verhaal over een Vlaamse SS'er, Willem Verhulst, met zijn eigen ervaringen. Vanaf zijn jeugd tot zijn dood, met liefdes (3) die hij had en smerige daden (talloze) die hij verrichtte, lees je over het leven van Verhulst. Niet om blij van te worden, je zou die man wat aan willen doen, al blijft zijn vrouw Mientje, ondanks alles wat haar overkomt, trouw op haar manier. Ook de drie kinderen trouwens, van wie er twee nog leven als Stefan Hertmans dit boek schrijft. Het huis, dat Hertmans kocht en waar hij twintig jaar in woonde, blijkt het huis te zijn waar Mientje en Willem met hun kinderen hebben gewoond. De blauwe seringen, hoewel er niet veel meer van over is, herinneren daaraan. Het is een mooie roman, gebaseerd op de werkelijkheid.