Het is een mix tussen zwanger willen worden en dat eigenlijk niet aan kunnen en componeren. Het begin vond ik nogal saai en naar het einde toe pakte het me toch. Met grote stappen gaat ze door het verhaal van Alice, de componist, getrouwd met Mark, een jurist. In het verleden heeft ze een verhouding gehad met een docent van het conservatorium. Ze is een goede componist en heeft veel te danken aan Haydn, die ze enerzijds probeert na te volgen, anderszijds juist niet. Uiteindelijk komt alles - zo lijkt het althans - op zijn pootjes terecht. Opvallend vind ik de manier van schrijven: soms gaat het wel erg snel en in telegramstijl bijna. Dat lijkt me niet echt iets voor Enquist.

Waarschijnlijk heb ik dit te snel gelzen, het nieuwe boek van Grunberg. Het gaat over Zelda, een meisje, dat haar moeder 'verliest' op jonge leeftijd (ze vertrekt naar Canada naar haar vriendin) en haar vader belooft dat ze zal blijven leven. Het begin is nogal logisch en invoelbaar, maar verderop krijgt Zelda steeds keer ambivalente trekjes. Ze wordt een soort van lokeend, voor een jeugdbende, en later wordt ze min of meer verliefd op Jona, een oudere man en een acteur. Maar al gauw voelt ze ook iets voor Per, een mooie jongen die zegt een scenario te schrijven. Bovendien heeft ze een voetballer als minnaar. Het gaat over acteren, over verdwijnen, maar vooral over de dood. Grunberg leest heel makkelijk en je hebt de neiging (ik althans) om het boek sneller te lezen dan goed voor je is ...

Prachtig, wat een vertaling ook, de romans van Toergenjev opnieuw vertaald door Froukje Slofstra. Roedin, Een adelsnest, Aan de vooravond, Vaders en zonen, Rook. Allemaal even mooi. Niet om in een keer te lezen, je moet ze een voor een lezen, en erover nadenken. Vaders en zonen had ik natuurlijk al eens gelezen, maar de andere zijn ook zeer de moeite waard. Hij schrijft zo toegankelijk en tegelijkertijd ingetogen. 

De schrijfster is inmiddels hoogleraar politieke theorie in Australië en vertelt in dit boek over haar geschiedenis in Albanië. Een ongelooflijk inkijkje in de geschiedenis, maar dan heel dichtbij, door de persoonlijke benadering en het autobiografische element erin. Heel mooi. 

Echt mooi, deze roman van Marie Kessels! Van de achterflap: 'Elzbieta is een twintiger die op zoek is naar haar plaats in de wereld. Ze is van het Poolse Poznañ naar Nederland gekomen en werkt voor een bedrijf in de vleesindustrie - tot ze wordt ontslagen.' Eigenlijk is het een dag die beschreven wordt, een dag waarin ze de taal leert, mensen ontmoet en uiteindelijk probeert ze uit te vissen waarom ze nu eigenlijk haar werk moest missen. 

Vervolg van de faxenboeken, faxen aan Ger, deel 4 al weer en even mooi als altijd. Je loopt als het ware met haar mee en ze beschrijft minutieus, maar toch lichtvoetig wat ze allemaal meemaakt.